Hoem seier at det nynorske språket i tillegg til å vere eit verktøy også er ein nøkkel til det umedvitne og historia. Han meiner at striden mellom radikale og konservative om korleis nynorsken skal sjå ut ikkje lenger er konstruktiv, og han etterlyser realisme og kompromissvilje i arbeidet for det nynorske språket. Han ser på norsk språkhistorie for å forklare kvifor den norske språksituasjonen er som den er. Har litteraturliste.